motor

motor
Walentynki są codziennie, tylko my obchodzimy je raz do roku...

sobota, 21 kwietnia 2012

Wiosenne drugie śniadanko

Krótko a treściwie, bo byłam strasznie głodna.

Sałatka czerwono- zielona i czekolada na gorąco z piankami.

Sałatka:
składniki czerwone:
-rzodkiewka
-truskawki
-papryka

składniki zielone:
- rzeżucha ( pozostała po dekoracji wielkanocnej - ogoliłam całą doniczkę :))
-sałata lodowa
-ogórek
Jako sos gotowy dressing włoski knorr ( czerwono-zielony)


Czekolada na gorąco:

tabliczka gorzkiej czekolady
350 ml mleka
150 ml śmietany
garść pianek marshmallow

czekoladę połamać, wrzucić do mleka i podgrzewać do rozpuszczenia. Przecedzić. Dodać pianki ( kilka odłożyć do dekoracji) i podgrzewać do rozpuszczenia pianek. Wymieszać ze śmietaną. Przelać do kubeczków, udekorować piankami.


Można dolać syropu barmańskiego takiego jak do kawy lub drinków. Dostałam od Moniki miętowy, za który ogrooomnie dziękuję! Jako dodatek jest pyszny!!!! a jaki ma niesamowity kolor...

Zawiośniało w końcu...

Kilka zdjęć z ogrodu,żeby się ucieszyć:


W wiośnie najbardzie podoba mi się to,że byle jaki krzok wygląda jak milion dolarów albo panna młoda ( ewentualnie druhna), a na zwykłym trawniku można znaleźć małe cuda. No i te kolory ...

Jeździliśmy kiedyś całą rodzinką do Doliny Chochołowskiej,żeby zobaczyć pola kwitnących krokusów - ukochanych ojca. Stworzył namiastkę doliny u nas w ogrodzie. Mała, ale jak kwitnie!



Szybka owocowa z mango

Ponieważ cyklicznie czekały mnie odwiedziny Dorotki i Irenki, zrobiłam za namową Pani Ani z warzywnego owocową sałatkę ze świeżutkim i dojrzałym mango.

Zniknęła cała! Jest bardzo orzeźwiająca za względu na lekko ziołowy zapach mango - świetne rozwiązanie na upał + zimny drink.

Wypróbuję na pewno przy wyższej temperaturze i nie tylko bo pyszna i zdrowa.


Składniki:
jedno spore dojrzałe mango
2 duże kiwi
jedno duże soczyste jabłko
kiść winogron zielonych bezpestkowych
garść suszonej żurawiny

jako sosu użyłam kilku łyżek syropu klonowego.

Parafialna droga krzyżowa

W tym roku obchodziła osiemnaste urodziny i jak na taka młódkę ma się zupełnie dobrze.

Chce o niej napisać, bo wydaje mi się, że jest wyjątkowa z kilku względów.

Wszystko zaczęło się kilkanaście lat temu, kiedy działałam bardzo czynnie przy parafii i z grupą znajomych odprawialiśmy drogę krzyżową w zamkniętym kościele. Przechodziliśmy od stacji do stacji i komu coś się z daną stacją kojarzyło wypowiadał to głośno jako rozważanie. Nabożeństwo trwało dłużej niż zwykle, ale zrozumieliśmy,że nasze prywatne rozważania lepiej do nas trafiają, przez co lepiej rozumiemy sens drogi krzyżowej, niż te standardowe teksty czytane z różnych książek z ambony. Każdy mógł się wypowiedzieć, każdy  widział daną stację trochę inaczej, co innego mu się kojarzyło i inaczej rozumiał jej wymowę.

Padł pomysł,żeby takie nabożeństwo urządzić dla całej parafii.Plastyczka ze szkoły podstawowej namalowała na dużych arkuszach obrazy stacji, ktoś zrobił stelaże do każdego, ktoś namalował plakaty, kilkanście osób napisało rozważania na jeden ustalony temat i tak to się zaczęło. Początkowo stacje ustawiane były wokół murów Kościoła, potem na ulicach wokół kościoła, a od paru dobrych lat droga krzyżowa biegnie co raz to innymi ulicami naszego osiedla, aby dotrzeć do coraz to nowych miejsc. Profesjonalnie jest nagłaśniana przez megafony i tuby, a od kiedy wyszła na ulice wierni maja zapewniona opiekę miejscowej policji. Co roku ma inny temat przewodni. Plakaty właściwie nie są już potrzebne, bo jest zapowiadana dużo wcześniej z ambony i chyba wszyscy na osiedlu wiedzą, o co chodzi.


Od początku organizacja szła w tę stronę, aby jak najwięcej osób z parafii było w nią zaangażowanych, a więc wszystkie grupy parafialne, młodzież szkolna, gimnazjalna i licealna, nasi ojcowie franciszkanie, kiedyś siostry pracujące przy naszej parafii itd. itp. Tradycją stało się już przynoszenie zapalonych świec i dźwiganie od stacji do stacji prawdziwego ogromnego i ciężkiego krzyża. Podczas całej drogi zawsze są dwa momenty, kiedy ten krzyż może podjąć ( oczywiście grupą) każdy, kto chce. Podczas nabożeństwa śpiewane są pieśni tradycyjne i piosenki oazowe, kanony z Taize itp. Na koniec odczytywana jest także stacja XV ( której faktycznie nie ma w oryginalnej drodze krzyżowej) pt. Radość Zmartwychwstania.
Po nabożeństwie odbywa się w salkach katechetycznych poczęstunek dla wszystkich organizatorów.


W tym roku bardzo ciekawy temat - grzech zaniedbania. Niby na każdej mszy wszyscy wypowiadamy w confiteor ' zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem', ale chyba niewielu z nas wie, co to znaczy. Każde rozważanie było poświęcone jednemu zaniedbaniu. Mam dostać od głównego organizatora teksty- jak mi się uda podam linka do nich, to przeczytacie. Bardzo warto. Nasza zwykła codziennośc widziana przez kadr zaniedbania naprawdę porusza.
Ja tę drogę krzyżową przeżyłam bardzo i wiele tekstów mi z niej zostało w głowie, bo były ważne, mądre, ciekawe, wzruszające.Nie padało, choć zmarzłam bardzo, ale nie żałuję.


Już teraz wszystkich mieszkańców Krakowa i okolic zapraszam na przyszły rok na Niedzielę Palmową na XIX drogę krzyżową na Azorach!!!!


Znacie podobne przedsięwzięcie gdzieś u siebie - dajcie znać!

Kazimierski lans ;)

Zdarzyło się jeszcze przed Wielkim tygodniem, że widziałam się z Justyną. Ponieważ wyjeżdżała na dłużej, postanowiłyśmy omówic trochę polityki wewnętrznej. Na marginesie już się cieszę i mam nadzieję na omawianie polityki zagranicznej i publikację zdjęć, kiedy wróci do ojczyzny:)

Nigdy nie byłam w knajpie na qltowym krakowskim Kazimierzu. Tak się po prostu zdarzyło. Może dlatego,że do Rynku mam bliżej? I pewnie z paru innych przyczyn. Umówiłyśmy się więc pięknym i ciepłym popołudniem w samym sercu dzielnicy żydowskiej blisko Placu Nowego. Ponieważ miałyśmy zacząć od jedzonka padło na restaurację/ cafe Warsztat ( nie mają strony, ale przeczytajcie tutaj i tutaj).

Malutki 'dwuizbowy' lokal - jedna sala większa na kilka stolików, druga - mały uchyłek na jeden. Miejsce z bardzo ciekawą aranżacją wnętrza - źródłem światła są drzwi wejściowe i małe okna na ciemne podwórze, więc lokal raczej ciemny. Oświetlenie dyskretne rzucane przez boczne lampy i lampki , a na ścianach stare instrumenty i gdzieniegdzie nuty. Główną ozdobą jest stary fortepian jakby wkopany w podłogę z dodatkową klawiaturą - performans artystyczny nie nadający się do grania. Stoi za to czynne, grające pianino zarzucone nutami, bo podobno często ktoś na nim gra. Podczas naszej wizyty akurat koncertu nie było,za to była bardzo fajna muzyka.

Justyna poleciła mi sałatki, więc postanowiłąm się zmierzyć z Dużą Etną ( co, ja nie zjem?). Od rana jadłam tylko owsiankę i jakieś drobiazgi, więc byłam nastawiona na zacięty bój. Po ok. 15-20 min. oczekiwaniu kelnerka przyniosła mi ogromny półmetrowy talerz do pizzy, a na nim... poezję, a nie sałatkę!!!!

Wspaniałe połączenie sałaty lodowej, kukurydzy, innych warzyw ze świeżo smażonymi kawałeczkami pysznej kiełbaski, kury, boczusia - cały wielki wulkan! Do tego sos czosnkowy i paluchy z ciasta francuskiego pieczone na miejscu. Tak dobrej sałatki nie jadłam lata. Przypomniała mi się kiełbasa z rusztu ojca - jego popisowe, a moje ulubione danie. Wszystko świeżutkie i pachnące. Założyłam się więc o czekoladę i...niestety sromotnie przegrałam. Brakło mi kilka łyżek do końca :( Porcja wielkościowo była zabójcza. Podobno średnia sałatka jest niewiele mniejsza. Za tę dużą zapłaciłam 20 zł, co jak na krakowskie ceny w lokalach gastronomicznych i tę wielkość porcji stanowi śmiech na sali. Justyna zjadła lazanię ze szpinakiem

( uczciwa porcja!) i wyturlałyśmy się dalej na deser. Tzn. ja nie, ale czego się nie robi...

Po wolnym spacerku dotarłyśmy do Baroque przy samym Placu Nowym( tutaj troszkę o nich).


Bardzo mnie ta knajpka ujęła już od wejścia. Nie było tam nic zbędnego - raczej surowy, ale elegancki wystrój, ładny widok na Plac, nowoczesne przestronne wnętrze i podobno pyszne desery ;)
Ponieważ w poprzednim lokalu głównie jadłyśmy, tu głównie gadałyśmy i trawiłyśmy jak węże przy ciepłych i zimnych drinkach. W miarę upływu czasu ludzi przybywało. W większości towarzystwo w wieku ok.30-40 lat, widac było stałych bywalców i świeżych klientów. Zdecydowanie miejsce na ostry lans - pokazanie nowego partnera/ partnerki, zamówienie ciekawych drinków, zwracanie na siebie uwagi głośnym grupowym zachowaniem i taki pokaz mody,że niech się fashion week schowa:)))) Nie brałyśmy niczego do jedzenia, ale widziałam bardzo fajne i spore porcje różnych sałatek i mięs z dodatkami roznoszone po sali. Ceny podobne jak w Warsztacie, czyli w porządku.

Wychodząc ok. 22:00 zobaczyłam jak ogromnie dużo ludzi jest w tym czasie na Kazimierzu - wszystkie lokale pełne, Plac Nowy oblężony, słynne zapiekanki z budki szły jak świeże zapiekanki...
Generalnie lepiej późno niż wcale odkryć uroki nocnego życia Kazimierza.Było super!
Co prawda my słabo wypadałyśmy na tle lanserskiego towarzystwa, ale to dobrze, bo spokojnie zjadłyśmy, pogadałyśmy i pośmiałyśmy się z całego serca z naszych przygód.

W obu lokalach spodobało mi się bardzo, polecam je czym mogę i postaram się do nich wrócić.

Czekam na  wasze podpowiedzi, gdzie jeszcze warto na Kazimierzu zaglądnąć.